De geschiedenis van de Dutch Courier

 Dit is een overzicht betreffende  "het maandblad" de Dutch Courier: het ontstaan en de doelstelling.

 De Associatie van Nederlandse Organisaties in de  Victoria besloot 53 jaar geleden om een eenvoudig communicatie-orgaan  [maandblad in tabloit formaat] te verspreiden onder de leden van aangesloten organisaties. Toen omvat de associatie uit  28 organisaties.De inhoud van het blad bestond  hoofdzakelijk uit organisatie-nieuws en een klein aantal nieuwsartikelen uit Nederland. In de loop der jaren groeide het aantal abonnees en andere lezers dermate dat het om wettelijke reden noodzakelijk was de krant onder te brengen in zelfstandige onderneming [non profit sharing company]  waarvan de eigenaar werd en nog steeds is: de Associatie van Nederlandse Verenigingen in Victoria Inc.

Vanaf de 50er jaren tot en met 2005 heeft een tweede nederlandstalig blad bestaan: The Dutch Australian Weekly dat in tegenstelling met de naam, de laatste 15 jaar om de 2 weken werd gepubliceerd. Dit blad kon het tengevolge van financiele problemen niet langer volhouden en is toen opgehouden te bestaan..

Abonnees van de Dutch Courier zijn verspreid  over geheel Australie en sinds December  2005 ook in Nieuw Zeeland. 
 
De Dutch Courier is van groot belang voor het snel stijgend aantal Nederlandse immigranten op hogere leeftijd waarvan de meerderheid 'n computer-literate' is en dus buitengesloten  van Nederlands nieuws via Internet. Een andere groep lezers zijn  expatriats i.e. uitgezonden werkkrachten van in  Nederland geregistreerd ondernemingen.
Het blad verschijnt maandelijks met uitzondering van Januari, de  vakantiemaand  voor de bevolking in het zuidelijk halfrond. De inhoud van het blad bestaat gedeeltelijk uit artikelen die met toestemming overgenomen worden uit een aantal Nederlandse dag/weekbladen en andere tijdschriften.   Eveneens artikelen  ‘free of charge’  van een aantal  column-writers  en een verscheidenheid van  artikelen waarvan wordt verondersteld dat de inhoud interessant  is voor de lezers.
 De redactie streeft naar
  •  veelzijdigheid  in Nederlandse berichtgeving zowel inhoudelijk als geografisch.
  • De redactie veelzijdigheid in opinie reflectie
  • veelzijdigheid in artikelen van algemene aard
De staf bestaat momenteel uit:
·         2 administratieve  medewerkers [op vrijwillige basis] in Melbourne.
·         2 betaalde krachten in Nederland: voor design/vormgeving] plus een 'webmaster'
·         Een productie-  tevens advertising-manager tevens voor liaison tussen de medewerkers in Nederland en de drukker in Australie, eveneens op vrijwillige basis. 
·         ondergetekende fungeerde, onbetaald,  als editor/redacteur en promotionele zaken.
 
Met vriendelijke groeten
Ton Westerveld


Hoe was het met de Dutch Courier in de jaren 80? Door Ton Ammerlaan

Begin 80 jaren kwam ik naar Melbourne om een vervolgonderzoek te doen op taalstrategieën bij taalleerders wat ik Nijmegen was gestart. Ik kwam bij Prof Clyne in Monash, en die bracht me op het alternatief om in de Nederlandse gemeenschap een ander soort onderzoek te doen naar taalverlies. Michael kende weer Ype, en Ype en Max waren actief betrokken met Nederlands en de Nederlandse gemeenschap in Victoria.
De kennismaking in 1984 vond plaats in de centrale club waar alle clubs bij elkaar kwamen, en was meteen hartelijk. Een nieuwe wereld opende zich voor me. Jong en oud (maar vooral ouder) waren aanwezig, en vergaderen over het starten van een ouderendorp, over ouderenzorg aan huis, en over allerlei activiteiten die uiteindelijk de Dutch Kermis zou worden.

Het blad De Dutch Courier speelde een belangrijke rol in de pre-internet pre-cellphone communicatie onderling. Ik merkte dat door het puur Nederlands te gebruiken dit blad mogenlijk de 2de en 3de generatie niet zou bereiken, en leerde al gauw dat deze alleen nog maar Engels sprak. Van het een kwam het ander: Ype daagde uit om een club 2de generatie te beginnen, en met een groep Ozzie-Dutchies ontstond Going Dutch. 

We ontdekten ook behoefte om Nederlands te leren onder de jonge generatie, omdat hun ouders op hogere leeftijd steeds meer Nederlands gingen gebruiken, ook tegenover hun eigen jeugd. Ik ging les geven op de Saturday School of Modern Languages in Dandenong, en ging eindexamens Nederlands opstellen en coördineren voor Victoria.

Ik merkte dat Max nog de krant in elkaar plakte van kleine artikelen, en dan zelf wegbracht naar een opmaker, en aangezien ik handiger was in PCs en Word Perfect investeerden we in een knetterdure PC om de krant steeds digitaler zelf te maken. Meestal gebeurde dat op zaterdag in huize Leening. Naast werken en puzzelen, brieven sorteren, informatie verzamelen, een Engelstalige pagina opmaken en natuurlijk nieuws vergaren uit de clubs hadden we veel plezier met elkaar, met zijn spaanstalige vrouw die mij toch echt te mage vond, en zijn kids. Als nieuwsgierig aagje en wijsneus eerste klas vulden we elkaar aan, en ontdekten we mechanismen in communicatie en politiek. Met Peter Spijker hadden we contact, met ministeries en natuurlijk met allerlei andere culturen en hun clubs, want er bleek veel te leren van elkaar.

Als het even leuk was gebruikte we de perskaart om eens rond te neuzen op grotere evenementen in Melbourne, en natuurlijk het bezoek van de koninklijke familie. We begonnen aan een website wat internet begon te komen, en vierden het 25jarige jubileum van de krant en de federatie. Helaas eindigde dit in 1991 met een visumwetswijziging van ene Ann Hanson waardoor ik het land plots uit moest, maar dat kon niet zonder een hartverwarmende farewell party in de Dutch Club. Vanuit Azië en later Den Haag ging ik echter gestaag door met stukjes aanleveren en schrijven, en dat ging makkelijker met email en een website.

Uiteindelijk werd het onderzoek in Nederland afgerond, en begon ik als docent Nederlands en Engels aan een HBO. Publicatie van het onderzoek werd door de pers opgenomen, en sappig verdraaid in een verhaal over wegkwijnende oudjes in Melbourne. Helaas niet het complete beeld, en dat leverde veel weerstand op bij mij en de Nederlanders downunder, totdat de media het hele verhaal gingen snappen. Een KRO ploeg ging op onderzoek uit, en ook daar speelde de krant weer een rol.

De ervaring uit Melbourne bracht in elk geval mee dat ik de kids tweetalig opvoedde, en heel veel Ausrtralie in huis heb. Jarenlang kreeg ik nog inzage in de proefversies, en thuis koester ik nog de berg papieren kranten die ik nog kon opsturen met de zeepost uit Melbourne.  Ik draag de krant nog steeds een warm hart toe, verwijs nog steeds onderzoekers naar de site, en hopelijk komend jaar kom ik nog eens langs!

2007 - 2017
Cor Lefeld runde de Dutch Courier eerst onder de Netherlands association en later onder eigen beheer.
Hij deed dit van 2007 - 2017

2017- heden
Vanaf 1 februari 2017 nam Carole Overmaat de Dutch Courier over van Cor Lefeld

Carole heeft de courier in eigen beheer overgenomen en heeft zoveel mogelijk de doeleinden van de krant behouden. De doelgroep van de krant is dezelfde gebleven. Het zijn op dit moment ook nog steeds  de mensen die in de jaren 50 lid werden die nog steeds lid zijn en daar is Carole ook trots op. Als Carole vraagt aan de lezers of ze een digitale krant willen ontvangen als een extraatje komt er maar 1 reactie. Ook de vraag voor email adressen wordt niet beantwoord.

Het is duidelijk dat deze doelgroep de krant gewoon gedrukt en op de post wil hebben. En zoals U weet. De klant is koning en zeker de klant die al zolang elk jaar zijn lidmaatschap betaald. Ook werd Carole meerdere keren verteld dat de doelgroep zou moeten verjongen. En dat de krant op deze manier toch geen doorgang kan hebben. Maar niets is minder waar denkt Carole. Doordat we zoveel op het internet zitten wil de Nederlander in Australie heel graag iets met de post ontvangen en lekker gezellig onderuit op de bank met een appeltaart en de Dutch Courier gaan zitten "niksen".

Het is een diverse krant geworden en geen onderwerp is te gek. Als de lezer niet op het internet zit, brengen we de verhalen die interessant zijn voor de mensen wel naar hun toe en we kunnen via onze facebook kanalen ook weer vragen stellen en het dan weer uitwerken in de krant. Het is meer een multi platform geworden. Dat U nu dit verhaal leest wil zeggen dat U niet tot de oude doelgroep hoort. Huh hoe kan dat nou zal U zeggen. Carole zou het toch niet veranderen? Ook 50 jaar geleden was de doelgroep ws de 40 - 50 jarige die lid werd en die binding wilde houden met elkaar en met Nederland. Dus de doelgroep is het zelfde, alleen bedienen we nu 40 -100 jarige.

Uzelf bent ws al meer dan  7 jaar in Australie en wilt toch nog verbonden blijven met Nederland en weten wat er gebeurd, maar ook wilt U informatie over de Nederlander in Australie en die geschiedenis.

De Invisible Dutchmen van vroeger is niet meer. We komen steeds meer in het normale nieuws. De bekendste Nederlander in Australie is nu ws wel Jeroen Weiman. (Tijdens de corona tijd de corona coordinator) Die hebben we nog niet in de krant gehad, omdat we eigenlijk gewoon een positieve krant wilde zijn in corona tijd. Maar wat denkt U? zullen we dat maar de volgende krant doen en hem een terugblik laten geven over wat er gebeurd is met hem na de corona tijd?

2024 en verder..
We zijn nu in 2024. We merken dat onze lezer nu toch ook wel een digitale krant erbij wil hebben. Daar zijn we nu mee bezig  met als extra pagina een pagina over  "Nederlanders in de wereld" . Om deze krant ook voor mensen buiten Australie aantrekkelijk te maken. Dit kunnen we doen, omdat Carole een wereldwijd netwerk heeft  omdat ze in het bestuur zit van Stichting Nederlanders buiten Nederland en eigenlijk al jaren de beheerder is van de Facebook pagina Nederlanders in de wereld.
Wordt vervolgd
Dutch courier history

Dutch Courier history