Scroll down for interesting  Dutch related blogs and articles, mostly in Dutch.

Dutch Blogs

www.moniquedaal.com/blog

Do you ‘fit in’ or ‘stand out’?Toen we in Sydney woonden, ging ik eens drie dagen samen met mijn oudste zoon van 15 jaar naar een business evenement. Hij dacht erover zijn eigen bedrijf te beginnen, en we moedigden hem aan zijn onderzoek te doen. We willen onze kinderen blootstellen aan andere ideeën en informatie dan wat ze op school leren. De meeste ouders moedigen hun kinderen nog steeds aan om goede cijfers te halen, naar de universiteit te gaan, een goede baan te krijgen en te proberen op te klimmen tot je pensioen. En dat doet het onderwijssysteem ook. School bereidt onze kinderen voor op de rol van werknemer, maar in mijn leven heeft ondernemerschap alles veranderd. Dat geef ik mijn kinderen graag mee.

Ondernemerschap is de beste cursus in persoonlijke ontwikkeling

Mijn mentor zei altijd: Ondernemerschap is de beste cursus in persoonlijke ontwikkeling, en ik kan het niet meer eens zijn met haar. Ondernemerschap daagt je voortdurend uit en dwingt je om een robuuste set van levensvaardigheden te ontwikkelen. Doelen stellen, gefocust zijn en tegelijkertijd flexibel. Je creativiteit te gelde maken, doorzettingsvermogen en consistentie, hoe jezelf te motiveren. Omgaan met allerlei soorten mensen en met afwijzing, je hebt uitstekende communicatieve vaardigheden nodig. Hoe jezelf en je merk te innoveren, niet opgeven, een lange termijn visie ontwikkelen, hoe mensen te overtuigen, hoe van dienst te zijn en waarde toe te voegen aan de wereld. Zoveel leer je in geen enkele andere functie!

De reis van een ondernemer is soms net een emotionele achtbaan, en je moet echt een groeimindset ontwikkelen om te slagen. School moedigt een groeimindset meestal niet aan (in andere blogs schreef ik meer over de verschillen tussen een 'vaste' en een groeimindset).

Eén van de grootste uitdagingen voor veel ondernemers is zichtbaar worden. In mijn business programma waar ik multipassionate vrouwen coach, die een business willen creëren, gebaseerd op hun waarden, talenten en die natuurlijk aansluit bij hun gezinsleven, zie ik het de hele tijd. Ze beginnen met het uitwerken  van hun concepten en business model; ze besteden veel tijd aan het bouwen van hun website, denken na over hun ideale klanten, hun merk en hun aanbiedingen. Of ze gaan nog een opleiding volgen, met nog een coach werken of nog een idee uitwerken. Maar wanneer het moment komt dat ze naar buiten moeten treden, zichzelf bekend moeten maken en hun aanbod moeten promoten, begint het spel van uitstellen en soms afstellen.

Wat zullen andere mensen wel niet van me denken?

In onze coachingsessies praten we over wat er gebeurt, en dan komen alle beperkende overtuigingen naar boven. Wat als ik het niet kan, wat als ik niet goed genoeg ben, wat als mensen mijn spullen niet willen kopen? Maar de meest voorkomende drempel die mensen tegenkomen is de vraag: Wat zullen andere mensen wel niet van me denken?

Hetzelfde gebeurde met mijn zoon. Ik leer hem dat "mensen kopen van mensen", dus als hij ondernemer wil worden, moet hij zichzelf aan de wereld gaan laten zien. Hij wil heel graag aan de slag, maar het idee om foto's van zichzelf op Facebook of zijn website te zetten, zijn verhaal te delen en zelfverzekerd te zijn over zijn aanbiedingen schrikt hem echt af.

Tijdens de lunchpauze op dat event hadden we een prachtig gesprek over dit onderwerp. We hadden het over het feit dat de meeste mensen het erg ongemakkelijk vinden om anders te zijn, of nog dieper: om zichzelf te zijn. De meeste mensen worden doodsbang bij het idee om hun eerlijke en authentieke zelf aan de wereld te laten zien. En toen maakte mijn zoon een hele rake opmerking, terwijl hij een slok van zijn thee nam.
Hij zei: "Weet je mam, op school wordt ons geleerd om erbij te horen, om net als de rest te zijn en waag het niet om te denken dat je speciaal bent of een speciale behandeling verdient.
Maar om een succesvolle ondernemer te worden of succesvol te zijn in het leven, moet je juist opvallen. Je moet uitmuntend zijn in je klantenservice, je hebt uitmuntende producten of diensten nodig, en je moet je onderscheiden van de massa. Je moet laten zien wat jou speciaal of anders maakt. En dat leer je zeker niet op school! Is dat niet raar?"
Durf jij je te onderscheiden?

Dus vandaag is mijn vraag voor jou: Durf jij je te onderscheiden? Durf jij je leven en bedrijf in te richten zoals jij dat wilt? Durf jij je waarheid uit te spreken en onvoorwaardelijk JOU te zijn?

De meeste mensen leven hun leven op de manier waarvan ze denken dat het van hen verwacht wordt, ze volgen gewoon het peloton en lopen in de voetsporen van de generatie daarvoor. Maar we leven in zo'n prachtige en fantastische tijd waarin we kunnen kiezen, waarin we echt de keuze hebben om iets nieuws te creëren. Dankzij de globalisering, de technologie en het internet hebben we unieke mogelijkheden om in ons levensonderhoud te voorzien, maar nog belangrijker om een leven te leiden dat echt bij ons past. We kunnen onze bedrijven om ons gezinsleven heen wikkelen; we kunnen een nieuw evenwicht tussen werk en privéleven creëren dat ook voor onze kinderen voordelen heeft.

Erbij horen of eruit springen? Probeer eens om er niet steeds bij te horen door je aan te passen, maar juist door naar binnen te keren. Je kunt het gevoel krijgen erbij te horen door een sterkere band met jezelf op te bouwen. In feite kun je een gevoel van erbij horen ervaren door jezelf toe te staan er niet bij te horen. Door het niet erg te vinden dat je er niet bij hoort.

Nog een stap verder en je kunt je trots gaan voelen op wie je bent. Je kunt opvallen en je daar prettig bij voelen. De wereld heeft meer mensen nodig die zich op hun gemak voelen bij het omarmen van hun echte en authentieke zelf, zelfs als ze er niet bij horen.
Inspiratie
Om deze blog af te sluiten wil ik deze korte video delen die ik vandaag op Facebook vond, en die perfect aansluit bij mijn boodschap. Ed Sheeran, is niet alleen een getalenteerde zanger, maar ook een prachtig voorbeeld van de kracht van het omarmen van jezelf, of je er nu bij hoort of niet. Mijn zoon was onder de indruk.

Wil jij je comfortabeler voelen met jezelf, moediger zijn om jezelf te zijn en een succesvolle moeder, vrouw of bedrijfseigenaar worden, boek dan je gratis Clarity Call om me al je vragen te stellen en te zien of we een goede match zijn om samen te werken.

Boek je gesprek hier! Ik kijk ernaar uit je te ontmoeten.
Andere blogs

www.language-arts.nl/
www.ef-officemangement.com
www.brigittevanzaal.com
Bokkenpootjes Taart
Door het Recepten Uit Limburg Team

Wie heeft hem al gemaakt? 'Bokkepootjestaart met advocaat en vanillepudding', op veler verzoek.

Ingrediënten
* advocaat
* 2 pakjes bokkepoten
* 2 pakjes slagroom 200 gr stuk
* 1 zakje slagroomversteviger
* 1 pakje saroma vanille pudding
* 200 ml melk
* 3 a 4 eetlepels advocaat (hoeft niet, zonder smaakt ook heerlijk)

Voorbereiding
Zet alle ingrediënten klaar en halveer de bokkepootjes. 

Bereidingswijze
1. De bokkepoten over de lengte doormidden snijden. De helft van de bokkepoten over de bodem van de springvorm verdelen.(als bodem van de taart)
2. De slagroom met de slagroomversteviger stijf kloppen. De vanillesaromapudding bereiden zoals op het pakje staat.(je moet de saroma door de (200 ml) koude melk kloppen)
3. De vanillepudding met de (advocaat) door de slagroom kloppen.
4. De helft van het mengsel over de bokkepoten verdelen.
5. De andere helft van de bokkepoten als tussenlaag hierover verdelen.
6. De overige helft van het mengsel over de bokkepotentussenlaag uitsmeren.
7. Eventueel overgebleven bokkenpoten verkruimelen en samen met de kruimels uit het pakje over de taart verdelen.
8. De taart een paar uur in de koelkast laten opstijven.

Lekker voor bij de koffie!

Kijk ook op www.Gelaen31.nl
Down to Earth
Door Carole Overmaat

Een prachtige documentaire over een Nederlandse familie (2 volwassene en 3 kinderen) die een reis maakt door Peru, Namibië , Australië en de US. Ze stellen belangrijke vragen en krijgen antwoorden van “the keepers of the world”. Je leert over de belangrijke connectie met de natuur, de les dat iedereen altijd met elkaar is verbonden is en het besef dat de verschillende mensen die je over de hele wereld tegenkomt, allemaal werken met energie van voorouders . Een andere wijsheid die me opvalt is dat men zegt dat kennis alleen maar wat betekent als je het kan verbinden met je hart: Dan kan je een leider zijn. Dat zijn de dingen die ik er nu in het kort uit haal, maar er is veel meer! Ik ben benieuwd wat er bij jullie uitspringt. Ik heb 1,5 uur genoten! Liefs Carole
Down to Earth - Trailer:
Down to Earth - Complete documentaire:

Podcast tips

Een podcast is een soort van
radio programma die U kunt beluisteren via het internet of app. Er zijn tegenwoordig heel veel podcasts en omdat er zoveel aanbod is zien we nu al door het bomen het bos niet meer. Vandaar dat het me leuk leek om er wat op een rijtje te zetten.

Maar hoe kunt  U die podcasts vinden?

Een podcast beluisteren vind ik echt zo´n nieuw ding en ik voelde ook weerstand om weer iets nieuws te leren. Maar ik ben het gewoon maar gaan doen. Als U weet hoe U dingen moet opzoeken via het internet dan kunt U dit ook! Namelijk
1. Zoek via google op  bijvoorbeeld`de keukencast
2. Vrijwel altijd komt U dan gelijk bij de podcast die U dan gelijk met een druk op de aflevering kunt beluisteren, soms moet U met een Facebook pagina inloggen. Ook kunt U de links op de websites vinden. Die heb ik voor U opgezocht.
De keukencast
www.podcastluisteren.nl-pod

100 jarige man die uit het raam sprong en verdween
nporadio1.nl

De correspondent leest voor
 zoals beschreven in inleiding

De Deense detective
www.vpro.nl

De diepte in
www.nporadio1.nl

De grote vragen podcast
www.volkskrant.nl

De Paulien Cornelisse podcast
www.podcasts.apple.com

Man met de microfoon,
www.manmetdemicrofoon.nl
De podkaast,
www.radioviainternet.nl

Fluiten in het donker
www.podcastluisteren.nl

geschiedenis voor herbeginners
www.open.spotify.com

het voedselkabinet
www.hetvoedselkabinet.nl

hoorspelcast
www.hoorspelcast.nl

mentaal sterk met Sandra
www.podcasts.apple.com

met Groentenman in de kast,  
www.volkskrant.nl

de ziekenoproep podcast
www.denationaleziekenoproep.nl

veel luisterplezier

Ria Doorn verteld

Het begon met een post in de Facebook groep ‘Dutchies in Australia’. Daarin werd een oproep gedaan voor vrijwilligers die wilden helpen bij het opbouwen van een Bowyer Ridge Vinyard (BRV) in Lobethal, SA. Deze was verwoest na de bosbranden van Cudlee Creek in December 2019. Ik twijfelde geen moment en heb gehoor gegeven aan deze oproep. Het duurde nog wel eventjes voordat ik kon komen, want ik was nog aan de Oostkust aan het reizen, maar dat maakte allemaal niet uit. Ze hadden alle hulp hard nodig. Dat ik niet de enige was die gehoor had gegevan aan de oproep, bleek toen ik aankwam: er waren al 7 andere vrijwilligers, waarvan 5 Nederlandse backpackers. We konden op de boerderij verblijven, eten en drinken en ook accommodatie was voor ons geregeld.

Samen hebben we geholpen om de wijngaard te herstellen. We hebben nieuwe palen en bedrading geplaatst, het irrigatiesysteem werd hersteld, en verband rubber en hout hebben we opgeruimd. De boompjes die nog sterk genoeg waren werden gesnoeid om de verbrandde takken te verwijderen en boompjes die te zwaar waren beschadigd werden omgezaagd. Daar zijn later wel weer nieuwe scheuten uit ontstaan. Samen met de natuur deden we ons best om de bosbranden te boven te komen.

Het was een hele mooie ervaring. Iedereen was er met een doel om Charles (de eigenaar van BRV) te helpen na deze traumatische gebeurtenis. We werden goed verzorgd door Charles. Ondanks dat hij een zware klap te verduren had, zorgde hij ervoor dat het ons aan niks ontbrak.

Die gastvrijheid werd ook extra duidelijk toen de corona crisis uitbrak. Het waren onzekere tijden, want niemand wist waar het heen zou gaan. Toch mochten we van Charles blijven om te zien hoe het zou uitpakken. Uiteindelijk heeft dat ervoor gezorgd dat ik in Australië kon blijven, want ik weet niet hoe het was gegaan als ik ergens anders was geweest, zonder werk en een fijn verblijf.
Ondanks het feit dat ik mijn reis op pauze moest zetten, is dit een enorm goede ervaring geweest en een belangrijk onderdeel van mijn reis geworden. Daar ben ik dankbaar voor. Het heeft ervoor gezorgd dat ik mijn tweede jaar Working Holiday Visum kon aanvragen, dat ik vrienden voor het leven heb gemaakt en dat ik een ‘home away from home’ heb.
Inmiddels heb ik veel van Australië kunnen zien, zodra de grenzen weer opengingen. Ik maakte een mooie roadtrip van Adelaide naar Darwin en via de West kust weer terug naar Adelaide. Om de cirkel rond te maken, help ik Charles en zijn bedrijf nu tijdens het oogstseizoen 2021 en ben ik aan het werk om op verschillende wijngaarden in de Adelaide Hills de druiven te oogsten. Het was dit jaar extra moeilijk om arbeiders te vinden. Normaal zijn het backpackers die dit soort werk opknappen, maar die zijn er nu veel minder. Dus nog voor een keer, kan ik Charles helpen en zal daarna mijn reis in Australië compleet zijn.

Interview met Miriam Lancewood over haar nieuwe boek Wild at Heart
Door Cindy van Willigenburg

Haar eerste boek Mijn Leven in de Wildernis werd een internationale bestseller en de meeste zullen haar kennen van het Nederlandse televisieprogramma Floortje naar het Einde van de Wereld. Ik sprak schrijfster Miriam Lancewood op een dinsdagmiddag via Skype, een buitenkansje! Normaliter woont Miriam in de Nieuw-Zeelandse wildernis zonder WiFi of elektriciteit. Ze was toevallig in Wellington om haar nieuwe boek Liefde in de Wildernis (ENG: Wild at Heart) te presenteren en offerde haar laatste avond in de beschaving op voor een interview met de Dutch Courier.
 
Miriam (1983) groeide op in de Achterhoek, studeerde Lichamelijke Opvoeding en vertrok na haar studie naar het buitenland. In India ontmoette ze de 30 jaar oudere Peter uit Nieuw-Zeeland: de liefde van haar leven. Samen trokken ze rond en besloten uiteindelijk in de wildernis op het Zuidereiland in Nieuw Zeeland te gaan wonen. Haar eerste boek neemt je mee in dit grote avontuur en de emotionele tocht om te leven in, en vooral onderdeel te zijn van, de meedogenloze natuur. Inmiddels is het drie jaar verder en was ik erg benieuwd of Miriam en Peter nog steeds in de natuur vertoeven. Het antwoord is Ja! Maar dit keer was het een avontuur van leven en dood. Miriam vertelt openhartig hoe het begon met een tocht van 2000 kilometer als nomaden door Europa, met als eindpunt Turkije. Daarna vertrokken ze naar Australië en werden uitgenodigd in WA door een ander avontuurlijk koppel, om op hun kamp te vertoeven in the middle of nowhere. Iets te avontuurlijk en levensgevaarlijk blijkt achteraf… Peter en Miriam ontsnappen ternauwernood aan de dood en reizen per auto verder door Australië. Dan wordt Peter onverwachts ziek en binnen no-time belandt hij met uitdroging en acuut nierfalen op de eerst hulp. De situatie is zo levensbedreigend dat hij wordt overgevlogen naar het ziekenhuis is Townsville, Miriam rijdt er in 12 uur met de auto achteraan. Na vijf weken wordt hij ontslagen, maar leven in de wildernis zit er niet (of nooit?) meer in.
 
Hoe moet dat nu verder met hun leven samen, buiten de wildernis? Wat doe je als je toch met een vriendin op een epic female expedition gaat en bijna uithongert zonder je het zelf door hebt? Of ver van de beschaving het bericht krijgt dat je man chronisch ziek blijkt te zijn? En hoe ze dan toch weer in de wildernis terecht komen? Dat vertelt ze in haar nieuwe boek.

Of Miriam Nederland mist? ‘’Mijn zusje woont in Amsterdam, midden in het centrum aan een van die grachten. Als ze dan foto’s doorstuurt via WhatsApp dan mis ik dat wel! De steden in Australië en Nieuw-Zeeland zijn een stuk saaier, je mist dan toch een historisch centrum’’.  En wat mist ze aan het wonen in de wildernis, hier in Wellington? ’’Eén keer per week check ik mijn mail in onze hut in de bush. Ik moet dan een halfuur een steile heuvel oplopen, bovenin de boom klimmen en mijn arm in de lucht houden. Soms zit ik daar een uur lang, met een paraplu op als het regent, te wachten tot ik bereik heb. Soms lukt het wel en soms niet, maar ik geniet er altijd van om daar zo rustig te zitten. Ik realiseer me dat vooral nu ik constant elektriciteit en Wi-Fi om me heen heb hier in de stad, wat slokt dat veel energie op!’’

Verkooppunt Engelse boeken in Australië:
Woman in the Wilderness
Wild at Heart

Verkooppunt Nederlandse boeken in Nederland:
Mijn Leven in de Wildernis
Liefde in de Wildernis
 
Boeken

Vergeten Kinderen

Hierbij vraag ik uw aandacht voor het boek Vergeten Kinderen en de verfilming ervan, het docudrama ‘Vergeten kinderen’. Dit boek verhaalt van een waargebeurde reis tijdens de tweede wereldoorlog, een kindertransport per boot vanuit Reeuwijk, via het IJsselmeer naar Drenthe met 45 ondervoede jonge kinderen aan boord. Deze reis is clandestien uitgevoerd door mijn opa, dominee Pieter Warmenhoven. Ik ben heel trots op mijn opa, omdat hij deze kinderen gered heeft van de hongerdood.

Er zijn tijdens de Hongerwinter 1944/1945 zijn 40.000 zwaar ondervoede oorlogskinderen uit grote steden in het westen, op transport gezet per trein en later per boot, naar eten in Drenthe, Friesland en Groningen. Hun verhalen komen echter nooit voor in de geschiedenisboeken en zij voelen zich vergeten. Om ze uit de vergetelheid te halen, heb ik dit boek geschreven. Afgelopen jaar is het boek door een amateurfilmclub verfilmd in een docu-drama, door de 43 kinderen van het Jeugdtheater Mirakel uit Gouda nagespeelde scènes uit het boek. De scènes zijn opgenomen in een originele boot, die tijdens de oorlog voor het transport van kinderen naar Friesland is ingezet.

De burgemeesters van de betrokken gemeenten en Tjipke Bergsma, CEO van Warchild Nederland, hebben een voorwoord in het boek geschreven. De foto's in het boek zijn van de kinderen zelf verkregen of uit archieven. Het boek beslaat de gehele reis, de film slechts het afscheid en de reis. De actualiteit van dit verhaal is groot. Het is in regionale kranten in Zuid-Holland maar ook in het Noorden uitgebreid besproken:

See: https://www.dvhn.nl/drenthe/Ondervoed-en-eenzaam-richting-Drenthe-21707815.html
 

Het boek is in Nederland in tweede druk online te bestellen bij bol.com en ook in Engelstalig is het te bestellen bij Amazon.com. De documentaire is er in het Nederlands en met Engelse ondertiteling en kan bij mij besteld worden. Bijgevoegd is een korte samenvatting van het verhaal van het boek om in uw nieuwsbrief te publiceren.


Bijna niemand weet dat Van Goghs jongste broer naar Zuid-Afrika verhuisde. Of dat het nichtje van de muze van Breitner wilde leven zoals muziek klinkt. 
 
Duikt in Zuid-Afrika een nieuw zonnebloemen-schilderij op? Vincent van Gogh schilderde de zonnebloemenserie in het jaar dat zijn jongste broer Cor naar Zuid-Afrika vertrok. Zeven versies, om het Gele Huis op te vrolijken. Gaf hij een achtste mee aan zijn broer? 
Cor raakt bevriend met de entomoloog Jacobus Swierstra en de zusjes Niesje en Geesje Kwak, model voor de kimono schilderijen van Breitner. Zij zijn net als Cor, Jacobus en vele andere Nederlanders, naar de Transvaal geëmigreerd met hoop op een betere toekomst.
Aafke is jaren later terug in Zuid-Afrika om te zorgen voor haar zieke vader die niet meer spreken kan. Ze is ook op zoek naar het schilderij dat vroeger bij haar thuis hing: de vaas met zonnebloemen. Vindt zij het schilderij dat haar enige herinnering is aan haar overleden moeder?
 
In deze roman cirkelen feit en fictie om elkaar heen. Het is een geschiedenis van triomf en tragedie en alles wat daartussen ligt. Het leest als een liefdesbrief over vriendschap en verlies, over de kracht van herinneringen, over de kunst om gelukkig te leven. En over liefde in al zijn vormen.
Pauline Vijverberg (Tokio, 1964) debuteerde met de historische roman Alexine, over het leven van Alexine Tinne. In Nederland brak zij in 2017 door met haar historische roman Het suikervogeltje en in 2018 verscheen de succesvolle roman Onder de Vlinderboom.
ISBN 97890 8975 769 2 (Just Publishers)
www.paulinevijverberg.co.za
 
Voor discussievragen voor een leesgroep kunt u zich wenden tot de auteur: paulinevijverberg@gmail.com


Nieuwe roman Pilaar van mijn Leven 
Door schrijfster Marion Hoogwegt 

Het verhaal van de Spaanse Maria begint in de Dominicaanse Republiek waar ze samen met vrienden de as van haar overleden man Eduardo uitstrooit. Hier begint het rouwproces van de weduwe die niets liever wil dan alle mooie herinneringen koesteren, maar tegelijk haar eigen leven weer op de rit probeert te krijgen. Door ervaringen die ze met haar vrienden deelt, krijg je een levendig beeld van de tropische sfeer en de mooie tijd die ze hier met Eduardo heeft doorgebracht. Hoewel de reis oorspronkelijk bedoeld is als afsluiting van een intens verdrietige periode, blijkt het uiteindelijk het begin van een nieuwe levensfase.
Eenmaal weer terug in Sevilla pakt Maria zo goed ze kan de draad weer op. Ondanks haar verdriet is ze vastbesloten iets van de rest van haar leven te maken.
Dag na dag overwinnen is een uitdaging. Terwijl ze de eerste rouwfases probeert te verwerken en de relatie met Eduardo op gezette tijden idealiseert, komt ze doordat ze bewust het hele proces aan dat rouw met zich meebrengt aangaat, stap voor stap tot acceptatie.
Het verlangen om terug te keren naar Santo Domingo blijkt zo sterk, dat ze een half jaar later opnieuw haar koffers pakt. Dit keer biedt haar werk als journaliste een welkom excuus om weer terug te keren. De zoektocht naar de voetsporen van Columbus, waarover ze in opdracht gaat schrijven, is een boeiend verhaal op zichzelf. Het verblijf in Santo Domingo verloopt niet helemaal zoals Maria verwacht, maar met haar herwonnen zelfbewustzijn meestert ze ook de meest pijnlijke en teleurstellende situaties. Ze neemt het heft steeds weer in eigen handen en keert uiteindelijk vol zelfvertrouwen terug naar Sevilla.
 
De schrijfster is een meester in het maken van kleurrijke, sfeervolle plaatjes van natuur, cultuur en stad. De mensen op straat en de oude gebouwen, de stranden en gezellige cafés geven het verhaal een levendige achtergrond, die de lezer het gevoel geeft zelf op reis te zijn.
Deze vlot te lezen roman gaat niet alleen over rouwverwerking en zelfvinding, maar is het verhaal van een zelfstandige geëmancipeerde vrouw die vastbesloten is uit het leven te halen wat erin zit.
Marion beschrijft haar hartverscheurende ervaringen met een opmerkelijke eerlijkheid. Ze wil de lezer haar het kostbaarste bezit schenken dat zij heeft: haar herinneringen. Dit boek breekt je hart maar geeft ook hoop. Het vertelt het persoonlijke verhaal dat iedereen die veerkracht na een verlies zou willen leren ontwikkelen, zou moeten lezen.
Zwanger op Bali
Door Marieke Nijland
​
Vandaag precies 3 jaar geleden werd ik moeder van een prachtige dochter. Op 2 september 2017 werd Nina geboren. Maar….graag neem ik je tijdens deze allereerste Oermoeder Inspiratie eerst mee naar het moment dat mijn moederschapsavontuur begon. Zwanger op Bali, het zal ons wereldje totaal veranderen. Opeens komt er nu echt een derde persoontje in het plaatje en alles vraagt om een nieuwe vormgeving.

Een paar dagen voordat het jaar 2016 afliep, ontdekten we dat ik zwanger was. Ik weet nog goed dat het vieren van oudjaar een hele bijzondere ervaring was. Opeens weet je zeker dat het nieuwe jaar ook écht heel nieuws gaat brengen. Wat een bijzonder en vreugdevol vooruitzicht was dat!

Oke, zwanger op Bali…en wat nu?Nadat de eerste vreugdedansjes waren gedanst en we langzaam aan het idee gewend raakten, kwamen voorzichtig de eerste praktische vragen om de hoek kijken. Hoe gaan we dit aanpakken? Welke ondersteuning gaan we inschakelen tijdens de zwangerschap? Waar wil ik bevallen? Wil ik naar Nederland? Zo ja, wanneer en waarvoor eigenlijk? Veel vragen en overwegingen. Het was voor mij duidelijk dat ook dit deel van mijn leven op Bali zou vragen om zelf uit te zoeken wat past en hier stap voor stap onze weg in vinden.
Gelukkig wist ik al heel duidelijk het antwoord op de vraag: ‘Waar wil ik bevallen?’ Dit antwoord wist ik zelfs al jaren voordat ik überhaupt bezig was met een kinderwens  . In Ubud, 20 minuten bij ons thuis vandaan, staat de geboortekliniek Yayasan Bumi Sehat, (wat stichting voor gezonde moeder aarde betekent), opgericht in 1995 door Amerikaanse verloskundige Ibu Robin Lim. Vanaf het moment dat ik van deze kliniek afwist en er verhalen over hoorde, wist ik dat wanneer ik ooit zwanger zou raken, ik daar ging bevallen. Alleen de slogan al raakte me diep: ‘Gentle birth heals mother Earth‘.
​
In 2014 kwam ik er voor het eerst toen een vriendin hier was bevallen. En ook al was het een wat oudere kliniek en de faciliteiten beperkt, de visie, de werkwijze én de missie waarmee deze kliniek gerund werd, waren ruimschoots voldoende om mij te overtuigen. Het ‘toeval’ wilde dat ze na jarenlang plannen en nog langer wachten, eind 2016 eindelijk naar hun nieuwe kliniek waren verhuisd. Nu was het ook nog eens een prachtige locatie met gloednieuwe faciliteiten. Ik zag het helemaal zitten :).

Al mijn ideeën en belangrijke voorwaarden voor een natuurlijke bevalling werden volop ondersteund door de werkwijze van Bumi Sehat. We hebben daarom eigenlijk niet eens verder gekeken of gezocht naar andere opties. De medische zorg en standaard van lokale ziekenhuizen in Indonesië zijn zeker in vergelijking met Nederlandse zorg niet echt om over naar huis te schrijven. En de percentages keizersneden die in ziekenhuizen worden uitgevoerd zijn schrikbarend hoog. Op Bali zijn er wel een aantal goede internationale ziekenhuizen, maar deze zorg is (vaak) heel prijzig.
​
Ik heb dan ook geen moment de behoefte gehad om mij te verdiepen in de mogelijkheid om in een ziekenhuis te bevallen. Ik voelde heel sterk dat Bumi Sehat de plek was waar ik ging bevallen en dat daar alle begeleiding en zorg was die ik nodig had. En mochten er complicaties optreden, dan had ik het volste vertrouwen dat zij de juiste contacten én kennis hebben om verder te handelen.
Diep vertrouwenVanaf het allereerste begin van de zwangerschap, heb ik een diep vertrouwen gehad in mijn lijf. Ik wist en voelde dat het goed ging komen en dat ik op mijn lijf kon vertrouwen. Hierdoor stond ik stevig in mijn keuzes, kon ik mijn intuïtie volgen en vonden we steeds de juiste antwoorden op de vele vragen die op je af komen tijdens deze bijzonder periode.

Ik wilde dan ook zoveel mogelijk handelen naar dit vertrouwen in mijn lijf en heb daardoor bewust gekozen om het bij de controles van de verloskundige te houden.
Bumi Sehat heeft zelf geen echoapparatuur, maar ze raden wel aan om met 12 weken een echo te maken, zodat we wisten of alles goed was (en niet onbelangrijk, of het er één of twee zouden zijn). Dit hebben we gedaan bij een gynaecoloog, die op het kleine kaartje dat we mee kregen met de echofoto een mooie tekening maakte van onze kleine. Nou, daar konden we mee vooruit  .
En daar hebben we het bij gelaten. We wilden niet weten of het een jongetje of meisje werd, dus daarvoor hoefden we niet op pad. Geen verdere testen, geen echo’s. Totdat de verloskundige of mijn lijf signalen zou geven dat er (meer) onderzoek nodig zou zijn. Voor mij voelde dit heel fijn, want zo kon ik goed volgen wat mijn lijf aangaf en op een rustige en ontspannen manier mee groeien in het proces. De eerste 20 weken bestonden dus uit vier korte bezoekjes aan Bumi Sehat kliniek en één echo bij een particuliere kliniek.

Doe ik hier wel goed aan? Natuurlijk zaten er ook dagen bij dat ik onzeker werd of we het wel goed deden, of dit nou wel wijs was, of ik niet naïef bezig was. Zeker als anderen ook met vragen kwamen. En dan zei ik steeds weer tegen mezelf: ‘nee, stop’. Terug naar mijn lijf, naar mijn gevoel, naar het contact met dit kleine wezentje in mijn buik en dan wist ik weer dat het goed was zo. Ik was fit en mijn lijf deed perfect haar magische groeiwerk. Natuurlijk was er vermoeidheid en emotionele schommelingen door de hormonen, maar over het algemeen voelde ik mezelf alleen maar sterker en scherper worden. Ik genoot echt van de zwangerschap en het hele proces. Ik denk zelfs dat ik er juist extra van kon genieten, omdat ik zo dicht bij mijzelf bleef en er weinig afleiding was vanuit de buitenwereld. Geen druk van buitenaf, geen (standaard) systeem waar ik in mee hoefde te gaan. Wat een rust gaf dat!

Op bezoek naar NederlandIk wilde graag nog op bezoek naar Nederland voordat ik zou bevallen. Tja, wanneer plan je dat, wat is handig? Al met al kwamen we uit op een mooie periode zo rond de 22 weken van mijn zwangerschap. We zouden twee maanden in Nederland zijn, in mei en juni. Dat gaf voldoende ruimte om op een relaxte manier met familie en vrienden te zijn. En dan zouden we met 32 weken terug vliegen, op tijd om nog te mogen vliegen en de laatste weken van de zwangerschap in alle rust thuis te zijn.
Het was heerlijk om in Nederland te zijn. Tijd door te brengen met familie en vrienden. Genieten van de Hollandse dingen, zoals met de fiets op pad, lekker een fris briesje (ja, die ga je missen na jaren altijd een tropische warme wind), maar vooral genoot ik van het samen zijn met mijn familie. Natuurlijk heb ik me ook afgevraagd hoe mijn zwangerschap eruit zou zien als ik in Nederland zou wonen. Met je verstand zou je denken dat je toch liever ergens bevalt waar de medische zorg in ieder geval betrouwbaar is, goede faciliteiten voor iedereen beschikbaar zijn en je niet alles zelf hoeft uit te zoeken. Maar nog steeds zei mijn gevoel luid en duidelijk dat ik het geen moment anders zou willen. Ook dat was een fijne bevestiging, want dat had natuurlijk anders kunnen zijn als ik eenmaal in Nederland was.

Wat moet er echt mee in de koffer aan baby uitzet?Altijd een dingetje voordat je weer op het vliegtuig stapt…wat neem je mee in je koffer vanuit Nederland? De eerste jaren dat ik op Bali woonde, zat de koffer vooral vol met Hollandse lekkernijen (drop, kaas, hagelslag etc.), kleding en handige (opvouwbare  ) IKEA-items. Dat werd elk jaar gelukkig minder, want het was telkens een heel gedoe om onder de maximaal toegestane kilo’s te blijven. Dus van de Hollandse lekkernijen genoot ik in Nederland en voor die handige IKEA-items vond ik steeds vaker lokaal gemaakte alternatieven. Maar nu ging het iets anders… Nu ging het om spulletjes voor onze toekomstige kleine. Durfde ik dan ook zo relaxt alles op z’n beloop te laten en wel te zien of ik een lokaal alternatief kon vinden?
Als je sommige babyuitzet lijstjes mag geloven, dan hadden we aan 30 koffers nog niet genoeg. Maar één criteria was duidelijk. Het moest in de koffer passen  . Uiteindelijk kwam ik er achter dat mijn eigen baby-uitzetlijstje een stuk korter was dan de meeste die ik op internet vond  en ik zocht de items op die echt alleen in Nederland te krijgen waren. Ik nam een goede draagzak mee, een set wasbare luiers, hydrofiele doeken, een paar setjes fijne baby kleertjes voor de newborn periode en wat zwangerschapskleding.

Draagzak testen 
Hmmm, lekker Hollandse kibbeling

Op het vliegtuig stappen…Toen was het eind juni tijd om terug naar Bali te gaan, terug naar ons thuis. De plek waar we het ouderschapsavontuur aan zouden gaan. Volledig opgeladen met heerlijke ontmoetingen en liefdevol gezelschap besefte ik weer eens extra dat mijn man en ik het avontuur echt met z’n tweetjes aan gingen. Ver weg van de bekende en liefdevolle steun van familie en vrienden. Het afscheid is altijd even slikken na zo’n intensieve tijd samen, maar nu had het weer een nieuwe lading. Namelijk op zo’n grote afstand van hen moeder worden betekende ook dat we een heleboel momenten niet zouden delen. Wel was ik ongelooflijk blij dat mijn ouders besloten hadden om rond de bevalling op Bali te zijn. Vooral dat mijn moeder erbij zou zijn in die eerste kwetsbare periode. Als er iemand was die ik vertrouwde om mij heen tijdens de kraamweken, dan was het wel mijn moeder. Zeker tijdens de zwangerschap kwam ik er steeds meer achter dat zij voor mij een heel belangrijke inspiratiebron in het moederschap. Met dit vooruitzicht viel het afscheid nemen iets minder zwaar en stapten we vol vertrouwen op het vliegtuig, terug naar Bali. Op naar de laatste weken van de zwangerschap!

Dag Nederland!
Hallo Bali!

​https://mariekenijland.com/
Postpakketjes van overzee
Door Dewi Deijle

​Het was een hele kluif maar met trots mag ik mijn boek presenteren!
Het is bij velen van jullie vast bekend dat ik onderzoek heb verricht naar de rol van de Nederlandse overheid rondom gelegaliseerde kinderhandel in adoptie van kinderen uit Indonesië, tussen 1973 en 1984. Op toegankelijke wijze heb ik mijn onderzoek in boekvorm vastgelegd.

In dit boek neem ik jullie mee in mijn persoonlijke reis die ik heb afgelegd voordat ik, in samenwerking met Stichting Mijn Roots, het ministerie van Justitie en Veiligheid in 2017 aansprakelijk stelde voor fouten in adoptieprocedures. Ik voer jullie mee in alle ontwikkelingen daarna en in mijn gedachtewereld waarin ik mijn mening betoog, verklaar, en conclusies trek. Het is een weergave van waargebeurde zaken, een keiharde realiteit (helaas), met mijn visie op rechtvaardigheid.

Tot 18 november a.s. is het boek te bestellen met een vroegboekkorting! https://www.mijnwebwinkel.nl/winkel/uitgeverijbronsgreun/a-57910632/producten/postpakketjes-van-overzee/
De opbrengst van het boek is voor verdere onderzoek naar waarheidsvinding rondom adopties uit Indonesië en om ons afstammingsrecht tot gelding te laten maken.

​De komende dagen zal ik wat fragmenten posten om jullie warm te maken. Het boek is nu alvast via de webwinkel te bestellen via uitgeverij Brónsgreun. Eind november wordt het boek uitgeleverd.

Er komt nog een boekpresentatie in Den Haag. Houd het in de gaten!
Op 30 november a.s. is een bijeenkomst van stichting Mijn Roots op de Indonesische Ambassade in Den Haag. Voor diegenen die aanwezig zijn en een boek bestellen via de webshop, kunnen het boek dan ook afhalen.