Scroll down for interesting up-to-date Dutch related blogs and articles, mostly in Dutch.
|
Bokkenpootjes Taart
Door het Recepten Uit Limburg Team Wie heeft hem al gemaakt? 'Bokkepootjestaart met advocaat en vanillepudding', op veler verzoek. Ingrediënten * advocaat * 2 pakjes bokkepoten * 2 pakjes slagroom 200 gr stuk * 1 zakje slagroomversteviger * 1 pakje saroma vanille pudding * 200 ml melk * 3 a 4 eetlepels advocaat (hoeft niet, zonder smaakt ook heerlijk) Voorbereiding Zet alle ingrediënten klaar en halveer de bokkepootjes. Bereidingswijze 1. De bokkepoten over de lengte doormidden snijden. De helft van de bokkepoten over de bodem van de springvorm verdelen.(als bodem van de taart) 2. De slagroom met de slagroomversteviger stijf kloppen. De vanillesaromapudding bereiden zoals op het pakje staat.(je moet de saroma door de (200 ml) koude melk kloppen) 3. De vanillepudding met de (advocaat) door de slagroom kloppen. 4. De helft van het mengsel over de bokkepoten verdelen. 5. De andere helft van de bokkepoten als tussenlaag hierover verdelen. 6. De overige helft van het mengsel over de bokkepotentussenlaag uitsmeren. 7. Eventueel overgebleven bokkenpoten verkruimelen en samen met de kruimels uit het pakje over de taart verdelen. 8. De taart een paar uur in de koelkast laten opstijven. Lekker voor bij de koffie! Kijk ook op www.Gelaen31.nl |
|
Down to Earth
Door Carole Overmaat
Een prachtige documentaire over een Nederlandse familie (2 volwassene en 3 kinderen) die een reis maakt door Peru, Namibië , Australië en de US. Ze stellen belangrijke vragen en krijgen antwoorden van “the keepers of the world”. Je leert over de belangrijke connectie met de natuur, de les dat iedereen altijd met elkaar is verbonden is en het besef dat de verschillende mensen die je over de hele wereld tegenkomt, allemaal werken met energie van voorouders . Een andere wijsheid die me opvalt is dat men zegt dat kennis alleen maar wat betekent als je het kan verbinden met je hart: Dan kan je een leider zijn. Dat zijn de dingen die ik er nu in het kort uit haal, maar er is veel meer! Ik ben benieuwd wat er bij jullie uitspringt. Ik heb 1,5 uur genoten! Liefs Carole
Door Carole Overmaat
Een prachtige documentaire over een Nederlandse familie (2 volwassene en 3 kinderen) die een reis maakt door Peru, Namibië , Australië en de US. Ze stellen belangrijke vragen en krijgen antwoorden van “the keepers of the world”. Je leert over de belangrijke connectie met de natuur, de les dat iedereen altijd met elkaar is verbonden is en het besef dat de verschillende mensen die je over de hele wereld tegenkomt, allemaal werken met energie van voorouders . Een andere wijsheid die me opvalt is dat men zegt dat kennis alleen maar wat betekent als je het kan verbinden met je hart: Dan kan je een leider zijn. Dat zijn de dingen die ik er nu in het kort uit haal, maar er is veel meer! Ik ben benieuwd wat er bij jullie uitspringt. Ik heb 1,5 uur genoten! Liefs Carole
Down to Earth - Trailer:
Down to Earth - Complete documentaire:
|
Podcast tips Een podcast is een soort van radio programma die U kunt beluisteren via het internet of app. Er zijn tegenwoordig heel veel podcasts en omdat er zoveel aanbod is zien we nu al door het bomen het bos niet meer. Vandaar dat het me leuk leek om er wat op een rijtje te zetten. Maar hoe kunt U die podcasts vinden? Een podcast beluisteren vind ik echt zo´n nieuw ding en ik voelde ook weerstand om weer iets nieuws te leren. Maar ik ben het gewoon maar gaan doen. Als U weet hoe U dingen moet opzoeken via het internet dan kunt U dit ook! Namelijk 1. Zoek via google op bijvoorbeeld`de keukencast 2. Vrijwel altijd komt U dan gelijk bij de podcast die U dan gelijk met een druk op de aflevering kunt beluisteren, soms moet U met een Facebook pagina inloggen. Ook kunt U de links op de websites vinden. Die heb ik voor U opgezocht. De keukencast www.podcastluisteren.nl-pod 100 jarige man die uit het raam sprong en verdween nporadio1.nl De correspondent leest voor zoals beschreven in inleiding De Deense detective www.vpro.nl De diepte in www.nporadio1.nl De grote vragen podcast www.volkskrant.nl De Paulien Cornelisse podcast www.podcasts.apple.com Man met de microfoon, www.manmetdemicrofoon.nl De podkaast, www.radioviainternet.nl Fluiten in het donker www.podcastluisteren.nl geschiedenis voor herbeginners www.open.spotify.com het voedselkabinet www.hetvoedselkabinet.nl hoorspelcast www.hoorspelcast.nl mentaal sterk met Sandra www.podcasts.apple.com met Groentenman in de kast, www.volkskrant.nl de ziekenoproep podcast www.denationaleziekenoproep.nl veel luisterplezier |
|
De Leesplank 2020… Wat een jaar is het geweest!
Door Simone Toorenburg Alle leerlingen van De Leesplank hebben zich fantastisch aangepast aan het nieuwe online leren. Gelukkig hebben we aan de nieuwe leersituatie een zeer positieve draai gegeven en hebben we naast het normale programma met spelling, grammatica, taal, woordenschat en gesprekken ook gewerkt aan de hand van leuke thema’s. Denk bijvoorbeeld aan 4 & 5 mei; een thema waarbij we meer leerden over de geschiedenis, en aan het thema de geluksvogels waarin we aan de slag gingen met positiviteit. Ook besteden we uitgebreid aandacht aan de Kinderboekenweek met een echte Nederlandse kinderboekenschrijfster en als afsluiting kon het Sinterklaasfeest met Pieten natuurlijk niet ontbreken. Zaterdag 28 november kwamen de leerlingen van De Leesplank, na elkaar ruim 8 maanden alleen gezien te hebben tijdens de online lessen, samen in Dendy park in Brighton. De leerlingen kwamen om 9.00 samen met broertjes, zusjes en ouders. Iedereen had zijn eigen picknickkleed mee en al het meegebrachte lekkers werd gedeeld. De plek in het park waar we elkaar troffen was feestelijk versierd… helemaal klaar voor het Sinterklaasfeest van De Leesplank. Na 8 maanden was het heerlijk om elkaar weer “in het echt” te zien. Vriendschappen werden weer opgepikt en er was tijd en ruimte voor ouders om bij te kletsen. Juf Simone begon de ochtend met een kringgesprek met alle leerlingen en er werd een sinterklaasverhaal voorgelezen. Plotseling werd de les onderbroken door 3 pieten die ineens langskwamen. Ze hadden gehoord van de gluurpieten dat er een hele groep Nederlandse kinderen van De Leesplank in het park was om Sinterklaas samen te vieren. De leerlingen waren enorm verrast en helemaal door het dolle heen. Er werd flink gestrooid met pepernoten. Er was volop tijd om foto’s te maken van de kinderen met deze gezellige pieten. Er werd goed gezongen en gedanst en er werden spelletjes met de pieten gedaan. Om 10.15 moesten de pieten helaas door naar het volgende feest. De leerlingen van De Leesplank hebben elkaar verrast met zelfgemaakte surprises en gedichten! Wat hebben we met elkaar genoten van dit heerlijke Nederlandse kinderfeest. Het team van De Leesplank, de gezelligste Nederlandse School in Melbourne kijkt uit naar 2021. We beginnen dan weer met de klassikale lessen op onze locatie in Brighton. En voor diegene die verder weg wonen bieden wij de Nederlandse lessen online aan. Meer informatie? Email naar info@deleesplank.com en wij zullen contact met je opnemen. Fijne feestdagen en tot 2021! |
|
|
Ria Doorn verteld
Het begon met een post in de Facebook groep ‘Dutchies in Australia’. Daarin werd een oproep gedaan voor vrijwilligers die wilden helpen bij het opbouwen van een Bowyer Ridge Vinyard (BRV) in Lobethal, SA. Deze was verwoest na de bosbranden van Cudlee Creek in December 2019. Ik twijfelde geen moment en heb gehoor gegeven aan deze oproep. Het duurde nog wel eventjes voordat ik kon komen, want ik was nog aan de Oostkust aan het reizen, maar dat maakte allemaal niet uit. Ze hadden alle hulp hard nodig. Dat ik niet de enige was die gehoor had gegevan aan de oproep, bleek toen ik aankwam: er waren al 7 andere vrijwilligers, waarvan 5 Nederlandse backpackers. We konden op de boerderij verblijven, eten en drinken en ook accommodatie was voor ons geregeld. Samen hebben we geholpen om de wijngaard te herstellen. We hebben nieuwe palen en bedrading geplaatst, het irrigatiesysteem werd hersteld, en verband rubber en hout hebben we opgeruimd. De boompjes die nog sterk genoeg waren werden gesnoeid om de verbrandde takken te verwijderen en boompjes die te zwaar waren beschadigd werden omgezaagd. Daar zijn later wel weer nieuwe scheuten uit ontstaan. Samen met de natuur deden we ons best om de bosbranden te boven te komen. Het was een hele mooie ervaring. Iedereen was er met een doel om Charles (de eigenaar van BRV) te helpen na deze traumatische gebeurtenis. We werden goed verzorgd door Charles. Ondanks dat hij een zware klap te verduren had, zorgde hij ervoor dat het ons aan niks ontbrak. Die gastvrijheid werd ook extra duidelijk toen de corona crisis uitbrak. Het waren onzekere tijden, want niemand wist waar het heen zou gaan. Toch mochten we van Charles blijven om te zien hoe het zou uitpakken. Uiteindelijk heeft dat ervoor gezorgd dat ik in Australië kon blijven, want ik weet niet hoe het was gegaan als ik ergens anders was geweest, zonder werk en een fijn verblijf. Ondanks het feit dat ik mijn reis op pauze moest zetten, is dit een enorm goede ervaring geweest en een belangrijk onderdeel van mijn reis geworden. Daar ben ik dankbaar voor. Het heeft ervoor gezorgd dat ik mijn tweede jaar Working Holiday Visum kon aanvragen, dat ik vrienden voor het leven heb gemaakt en dat ik een ‘home away from home’ heb. Inmiddels heb ik veel van Australië kunnen zien, zodra de grenzen weer opengingen. Ik maakte een mooie roadtrip van Adelaide naar Darwin en via de West kust weer terug naar Adelaide. Om de cirkel rond te maken, help ik Charles en zijn bedrijf nu tijdens het oogstseizoen 2021 en ben ik aan het werk om op verschillende wijngaarden in de Adelaide Hills de druiven te oogsten. Het was dit jaar extra moeilijk om arbeiders te vinden. Normaal zijn het backpackers die dit soort werk opknappen, maar die zijn er nu veel minder. Dus nog voor een keer, kan ik Charles helpen en zal daarna mijn reis in Australië compleet zijn. |
|
Interview met Miriam Lancewood over haar nieuwe boek Wild at Heart Door Cindy van Willigenburg Haar eerste boek Mijn Leven in de Wildernis werd een internationale bestseller en de meeste zullen haar kennen van het Nederlandse televisieprogramma Floortje naar het Einde van de Wereld. Ik sprak schrijfster Miriam Lancewood op een dinsdagmiddag via Skype, een buitenkansje! Normaliter woont Miriam in de Nieuw-Zeelandse wildernis zonder WiFi of elektriciteit. Ze was toevallig in Wellington om haar nieuwe boek Liefde in de Wildernis (ENG: Wild at Heart) te presenteren en offerde haar laatste avond in de beschaving op voor een interview met de Dutch Courier. Miriam (1983) groeide op in de Achterhoek, studeerde Lichamelijke Opvoeding en vertrok na haar studie naar het buitenland. In India ontmoette ze de 30 jaar oudere Peter uit Nieuw-Zeeland: de liefde van haar leven. Samen trokken ze rond en besloten uiteindelijk in de wildernis op het Zuidereiland in Nieuw Zeeland te gaan wonen. Haar eerste boek neemt je mee in dit grote avontuur en de emotionele tocht om te leven in, en vooral onderdeel te zijn van, de meedogenloze natuur. Inmiddels is het drie jaar verder en was ik erg benieuwd of Miriam en Peter nog steeds in de natuur vertoeven. Het antwoord is Ja! Maar dit keer was het een avontuur van leven en dood. Miriam vertelt openhartig hoe het begon met een tocht van 2000 kilometer als nomaden door Europa, met als eindpunt Turkije. Daarna vertrokken ze naar Australië en werden uitgenodigd in WA door een ander avontuurlijk koppel, om op hun kamp te vertoeven in the middle of nowhere. Iets te avontuurlijk en levensgevaarlijk blijkt achteraf… Peter en Miriam ontsnappen ternauwernood aan de dood en reizen per auto verder door Australië. Dan wordt Peter onverwachts ziek en binnen no-time belandt hij met uitdroging en acuut nierfalen op de eerst hulp. De situatie is zo levensbedreigend dat hij wordt overgevlogen naar het ziekenhuis is Townsville, Miriam rijdt er in 12 uur met de auto achteraan. Na vijf weken wordt hij ontslagen, maar leven in de wildernis zit er niet (of nooit?) meer in. Hoe moet dat nu verder met hun leven samen, buiten de wildernis? Wat doe je als je toch met een vriendin op een epic female expedition gaat en bijna uithongert zonder je het zelf door hebt? Of ver van de beschaving het bericht krijgt dat je man chronisch ziek blijkt te zijn? En hoe ze dan toch weer in de wildernis terecht komen? Dat vertelt ze in haar nieuwe boek. Of Miriam Nederland mist? ‘’Mijn zusje woont in Amsterdam, midden in het centrum aan een van die grachten. Als ze dan foto’s doorstuurt via WhatsApp dan mis ik dat wel! De steden in Australië en Nieuw-Zeeland zijn een stuk saaier, je mist dan toch een historisch centrum’’. En wat mist ze aan het wonen in de wildernis, hier in Wellington? ’’Eén keer per week check ik mijn mail in onze hut in de bush. Ik moet dan een halfuur een steile heuvel oplopen, bovenin de boom klimmen en mijn arm in de lucht houden. Soms zit ik daar een uur lang, met een paraplu op als het regent, te wachten tot ik bereik heb. Soms lukt het wel en soms niet, maar ik geniet er altijd van om daar zo rustig te zitten. Ik realiseer me dat vooral nu ik constant elektriciteit en Wi-Fi om me heen heb hier in de stad, wat slokt dat veel energie op!’’ Verkooppunt Engelse boeken in Australië: Woman in the Wilderness Wild at Heart Verkooppunt Nederlandse boeken in Nederland: Mijn Leven in de Wildernis Liefde in de Wildernis |
|
|
Nieuwe roman Pilaar van mijn Leven
Door schrijfster Marion Hoogwegt Het verhaal van de Spaanse Maria begint in de Dominicaanse Republiek waar ze samen met vrienden de as van haar overleden man Eduardo uitstrooit. Hier begint het rouwproces van de weduwe die niets liever wil dan alle mooie herinneringen koesteren, maar tegelijk haar eigen leven weer op de rit probeert te krijgen. Door ervaringen die ze met haar vrienden deelt, krijg je een levendig beeld van de tropische sfeer en de mooie tijd die ze hier met Eduardo heeft doorgebracht. Hoewel de reis oorspronkelijk bedoeld is als afsluiting van een intens verdrietige periode, blijkt het uiteindelijk het begin van een nieuwe levensfase. Eenmaal weer terug in Sevilla pakt Maria zo goed ze kan de draad weer op. Ondanks haar verdriet is ze vastbesloten iets van de rest van haar leven te maken. Dag na dag overwinnen is een uitdaging. Terwijl ze de eerste rouwfases probeert te verwerken en de relatie met Eduardo op gezette tijden idealiseert, komt ze doordat ze bewust het hele proces aan dat rouw met zich meebrengt aangaat, stap voor stap tot acceptatie. Het verlangen om terug te keren naar Santo Domingo blijkt zo sterk, dat ze een half jaar later opnieuw haar koffers pakt. Dit keer biedt haar werk als journaliste een welkom excuus om weer terug te keren. De zoektocht naar de voetsporen van Columbus, waarover ze in opdracht gaat schrijven, is een boeiend verhaal op zichzelf. Het verblijf in Santo Domingo verloopt niet helemaal zoals Maria verwacht, maar met haar herwonnen zelfbewustzijn meestert ze ook de meest pijnlijke en teleurstellende situaties. Ze neemt het heft steeds weer in eigen handen en keert uiteindelijk vol zelfvertrouwen terug naar Sevilla. De schrijfster is een meester in het maken van kleurrijke, sfeervolle plaatjes van natuur, cultuur en stad. De mensen op straat en de oude gebouwen, de stranden en gezellige cafés geven het verhaal een levendige achtergrond, die de lezer het gevoel geeft zelf op reis te zijn. Deze vlot te lezen roman gaat niet alleen over rouwverwerking en zelfvinding, maar is het verhaal van een zelfstandige geëmancipeerde vrouw die vastbesloten is uit het leven te halen wat erin zit. Marion beschrijft haar hartverscheurende ervaringen met een opmerkelijke eerlijkheid. Ze wil de lezer haar het kostbaarste bezit schenken dat zij heeft: haar herinneringen. Dit boek breekt je hart maar geeft ook hoop. Het vertelt het persoonlijke verhaal dat iedereen die veerkracht na een verlies zou willen leren ontwikkelen, zou moeten lezen. |
|
Other blogs
Emigreren ideeen 1. Emigreren kost heel veel geld, dat kan ik nooit betalenAfhankelijk van je plannen in het buitenland en van het land waar je naar toe gaat heb je meer of minder geld nodig. Er zijn landen waar je voor minder dan 1000 euro per maand prima kunt leven. Ook een beetje afhankelijk van je eigen levenswensen natuurlijk. Toch is het een mythe om te denken dat je heel veel geld nodig hebt als je gaat emigreren. Sterker nog, ik adviseer mijn chat-klanten vaak om het eens om te draaien en eerst te kijken naar het budget voordat ze kijken naar het land, als je het op die manier doet zijn je emigratieplannen opeens een stuk realistischer en heb je meer kans op succes. 2. Je moet zoveel regelen, ik zie door de bomen het bos niet meerEr komt natuurlijk heel veel bij kijken, alleen al het afronden van Nederland in de juiste volgorde kan een eindeloze bureaucratisch gedoe zijn. En dan moet je nog starten in je nieuwe thuisland. Maar mensen die willen emigreren hebben vaak de unieke gave om creatief te denken, anders waren die plannen om te emigreren nooit geboren. En dus leer je jezelf beter kennen. Qua zelfredzaamheid en vindingrijkheid. Je zult merken dat je voor elk probleem, soms na een nachtje slapen, opeens een oplossing kunt vinden. En alles wat je moet regelen? Tja, het kan heel veel lijken, maar met een goed stappenplan en een redelijk tijdspad en wat vooronderzoek lijkt het dan uiteindelijk best mee te vallen. En er is hulp. Zo heb ik bijvoorbeeld alles wat je in Nederland moet afronden op een rijtje gezet en alles waar je aan moet denken in je nieuwe thuisland ook. (Lees: Emigreren, op weg naar je nieuwe thuisland) Dat scheelt een boel uitzoeken! 3. Ik ben er op vakantie geweest en nu wil ik er wonenHmmm, ja hier heb ik een heel sterke mening over. Ik vind vakantie ervaringen geen goede basis voor emigratieplannen. Vaak ben je in een hotel geweest of een goed verzorgde B&B en lijkt het allemaal heel geweldig. Vooral tijdens de zomermaanden als iedereen blij is en opgewekt en het zonnetje schijnt. Mijn advies is vaak om nog een terug te gaan, een huis te huren en zelf dingen uit te zoeken in plaats van door het handboek vol tips van je gastheer te bladeren. En dan niet in het hoogseizoen, maar als er minder toeristen zijn, of juist helemaal buiten het toeristen gebied. Is het dan ook nog leuk? En weet je dan ook nog de weg? Vaak bespreek ik met mijn klanten dingen als:
4. Ik krijg vast heimwee en ga mijn familie missenToen ik aan mijn wereldreizen begon, als 17-jarige, zat ik ooit eens in het zuidpuntje van Chile, vlak bij Vuurland. En ik had me toch een partij heimwee. Het was de verjaardag van mijn vader en ik mistte thuis. Het was rond 1978, de wereld was nog analoog en bellen naar huis was bijna onmogelijk. Ik heb drie dagen gewacht op verbinding, en toen die er was hing mijn vader binnen 5 minuten op, want dat emotionele telefoontje van mij kostte hem bijna 500 gulden. Dat herinnerde hij zich nog toen ik vanaf Curacao belde, een paar maanden daarvoor. Wie in deze tijd gekweld wordt door heimwee, weet niet wat missen is. Met de huidige technologie en mogelijkheden is heimwee anders geworden. Ik zie solo reizigers op mijn reizen die zeggen dat ze zich prima redden zo alleen op reis, maar ze hangen de hele dag aan de telefoon met thuis. Dan red je je dus niet, dan ben je afhankelijk van contact met thuis. Als je gaat emigreren is heimwee wel iets war je over na moet denken. Maar het is een beetje vergelijkbaar met een relatie verbreken, als je het uitmaakt het je je redenen, daarna is er verdriet en acceptatie. En soms ook verlangen naar die persoon, dan ben je even vergeten waarom je het uitmaakte. En dat is ook zo met emigratie. Als jij goede redenen hebt om weg te gaan, dan moet je bij heimwee even je geheugen opfrissen. En ja, familie ver weg, dat kan heel lastig zijn, ikzelf heb daar weinig voorstellingsvermogen bij want ik ben mijn heimwee inmiddels ontgroeit. Maar ik kan me voorstellen dat je daar problemen mee kunt krijgen. Maar hoe erg laat jij je beïnvloeden door dat missen en die heimwee? Als je gewoon even kunt bellen met thuis of als je je herinnert waarom je weg ging? Als je een emigratieprofiel maakt dan komt ook het onderwerp ‘heimwee’ aan bod. 5. Ik moet hier nog een paar jaar over nadenken, ik wil niet over 1 nacht ijs gaanEr zijn mensen die nooit emigreren, die houden het bij dromen. En daar is niks mis mee mits die constante ontevredenheid die aan de basis van die dromen ligt je leven maar niet negatief beïnvloed. Het is goed om na te denken over je plannen. Ik juich dat toe. Ik adviseer zelfs om een ruime voorbereidingstijd te nemen. Emigratievoorbereidingen zijn emotionele tijden, niet alleen in jouw huishouden en leven, maar ook in dat van je familie en vrienden.En iedereen zegt constant dingen als: ik zal je missen. En dan slaat de twijfel misschien wel weer toe. Maar alleen maar nadenken daar kom je de grens niet mee over. Op een gegeven moment moet je de knoop doorhakken. En het mooie is dat je weet wanneer het tijd is om dat te doen, zolang als je twijfelt, moet je niet gaan. Want als niemand die twijfel kan wegnemen, dan is er iets wat je tegenhoudt waar je aandacht aan moet besteden. Schrijf er eens over, wat je tegenhoudt, waarom je twijfelt, wat is de reden. Kun je die reden wegnemen en dan eindelijk de stap zetten? 6. Ik spreek de taal niet goedIk ga niet liegen, het is echt wel belangrijk dat je je in de lokale taal kunt redden. Momenteel zit ik in Mexico en Engels is absoluut geen taal die hier dagelijks gebruikt wordt. Vreemd eigenlijk voor een land wat zo gefocust is op de US. Alles, maar dan ook alles gaat in het Spaans. Zelfs de films. Dat is soms best lastig en het is dus echt wel handig om enige kennis van de taal te hebben. Maar ook daar geldt weer, al doende leer je. Als jij je redelijk kunt redden in de taal, dan kom je samen met Google Translate heel ver. En je leert de taal zoveel sneller in het dagelijks leven. Het is absoluut geen reden om niet te emigreren als je de taal niet goed spreekt. Ik help je graag met je nieuwe avontuur, als jij behoefte hebt aan een 1 op 1 gesprek of misschien wel iemand om mee te sparren gedurende deze periode van voorbereidingen, kijk dan eens naar mijn dienstverlening. (Bekijk: mijn dienstverlening) https://leavingholland.com/de-6-grootste-misvattingen-over-emigratie/?fbclid=IwAR3o6qbfQXbsa_sIq_vAXOX4okOYLQEa4LAZYLGjk4-Ck0LRwM-H9iszEhk www.blogheartonamission.nl www.moniquedaal.com/blog www.language-arts.nl/ www.ef-officemangement.com www.brigittevanzaal.com |
|
Zwanger op Bali
Door Marieke Nijland Vandaag precies 3 jaar geleden werd ik moeder van een prachtige dochter. Op 2 september 2017 werd Nina geboren. Maar….graag neem ik je tijdens deze allereerste Oermoeder Inspiratie eerst mee naar het moment dat mijn moederschapsavontuur begon. Zwanger op Bali, het zal ons wereldje totaal veranderen. Opeens komt er nu echt een derde persoontje in het plaatje en alles vraagt om een nieuwe vormgeving. Een paar dagen voordat het jaar 2016 afliep, ontdekten we dat ik zwanger was. Ik weet nog goed dat het vieren van oudjaar een hele bijzondere ervaring was. Opeens weet je zeker dat het nieuwe jaar ook écht heel nieuws gaat brengen. Wat een bijzonder en vreugdevol vooruitzicht was dat! Oke, zwanger op Bali…en wat nu?Nadat de eerste vreugdedansjes waren gedanst en we langzaam aan het idee gewend raakten, kwamen voorzichtig de eerste praktische vragen om de hoek kijken. Hoe gaan we dit aanpakken? Welke ondersteuning gaan we inschakelen tijdens de zwangerschap? Waar wil ik bevallen? Wil ik naar Nederland? Zo ja, wanneer en waarvoor eigenlijk? Veel vragen en overwegingen. Het was voor mij duidelijk dat ook dit deel van mijn leven op Bali zou vragen om zelf uit te zoeken wat past en hier stap voor stap onze weg in vinden. Gelukkig wist ik al heel duidelijk het antwoord op de vraag: ‘Waar wil ik bevallen?’ Dit antwoord wist ik zelfs al jaren voordat ik überhaupt bezig was met een kinderwens . In Ubud, 20 minuten bij ons thuis vandaan, staat de geboortekliniek Yayasan Bumi Sehat, (wat stichting voor gezonde moeder aarde betekent), opgericht in 1995 door Amerikaanse verloskundige Ibu Robin Lim. Vanaf het moment dat ik van deze kliniek afwist en er verhalen over hoorde, wist ik dat wanneer ik ooit zwanger zou raken, ik daar ging bevallen. Alleen de slogan al raakte me diep: ‘Gentle birth heals mother Earth‘. In 2014 kwam ik er voor het eerst toen een vriendin hier was bevallen. En ook al was het een wat oudere kliniek en de faciliteiten beperkt, de visie, de werkwijze én de missie waarmee deze kliniek gerund werd, waren ruimschoots voldoende om mij te overtuigen. Het ‘toeval’ wilde dat ze na jarenlang plannen en nog langer wachten, eind 2016 eindelijk naar hun nieuwe kliniek waren verhuisd. Nu was het ook nog eens een prachtige locatie met gloednieuwe faciliteiten. Ik zag het helemaal zitten :). Al mijn ideeën en belangrijke voorwaarden voor een natuurlijke bevalling werden volop ondersteund door de werkwijze van Bumi Sehat. We hebben daarom eigenlijk niet eens verder gekeken of gezocht naar andere opties. De medische zorg en standaard van lokale ziekenhuizen in Indonesië zijn zeker in vergelijking met Nederlandse zorg niet echt om over naar huis te schrijven. En de percentages keizersneden die in ziekenhuizen worden uitgevoerd zijn schrikbarend hoog. Op Bali zijn er wel een aantal goede internationale ziekenhuizen, maar deze zorg is (vaak) heel prijzig. Ik heb dan ook geen moment de behoefte gehad om mij te verdiepen in de mogelijkheid om in een ziekenhuis te bevallen. Ik voelde heel sterk dat Bumi Sehat de plek was waar ik ging bevallen en dat daar alle begeleiding en zorg was die ik nodig had. En mochten er complicaties optreden, dan had ik het volste vertrouwen dat zij de juiste contacten én kennis hebben om verder te handelen. Diep vertrouwenVanaf het allereerste begin van de zwangerschap, heb ik een diep vertrouwen gehad in mijn lijf. Ik wist en voelde dat het goed ging komen en dat ik op mijn lijf kon vertrouwen. Hierdoor stond ik stevig in mijn keuzes, kon ik mijn intuïtie volgen en vonden we steeds de juiste antwoorden op de vele vragen die op je af komen tijdens deze bijzonder periode. Ik wilde dan ook zoveel mogelijk handelen naar dit vertrouwen in mijn lijf en heb daardoor bewust gekozen om het bij de controles van de verloskundige te houden. Bumi Sehat heeft zelf geen echoapparatuur, maar ze raden wel aan om met 12 weken een echo te maken, zodat we wisten of alles goed was (en niet onbelangrijk, of het er één of twee zouden zijn). Dit hebben we gedaan bij een gynaecoloog, die op het kleine kaartje dat we mee kregen met de echofoto een mooie tekening maakte van onze kleine. Nou, daar konden we mee vooruit . En daar hebben we het bij gelaten. We wilden niet weten of het een jongetje of meisje werd, dus daarvoor hoefden we niet op pad. Geen verdere testen, geen echo’s. Totdat de verloskundige of mijn lijf signalen zou geven dat er (meer) onderzoek nodig zou zijn. Voor mij voelde dit heel fijn, want zo kon ik goed volgen wat mijn lijf aangaf en op een rustige en ontspannen manier mee groeien in het proces. De eerste 20 weken bestonden dus uit vier korte bezoekjes aan Bumi Sehat kliniek en één echo bij een particuliere kliniek. Doe ik hier wel goed aan? Natuurlijk zaten er ook dagen bij dat ik onzeker werd of we het wel goed deden, of dit nou wel wijs was, of ik niet naïef bezig was. Zeker als anderen ook met vragen kwamen. En dan zei ik steeds weer tegen mezelf: ‘nee, stop’. Terug naar mijn lijf, naar mijn gevoel, naar het contact met dit kleine wezentje in mijn buik en dan wist ik weer dat het goed was zo. Ik was fit en mijn lijf deed perfect haar magische groeiwerk. Natuurlijk was er vermoeidheid en emotionele schommelingen door de hormonen, maar over het algemeen voelde ik mezelf alleen maar sterker en scherper worden. Ik genoot echt van de zwangerschap en het hele proces. Ik denk zelfs dat ik er juist extra van kon genieten, omdat ik zo dicht bij mijzelf bleef en er weinig afleiding was vanuit de buitenwereld. Geen druk van buitenaf, geen (standaard) systeem waar ik in mee hoefde te gaan. Wat een rust gaf dat! Op bezoek naar NederlandIk wilde graag nog op bezoek naar Nederland voordat ik zou bevallen. Tja, wanneer plan je dat, wat is handig? Al met al kwamen we uit op een mooie periode zo rond de 22 weken van mijn zwangerschap. We zouden twee maanden in Nederland zijn, in mei en juni. Dat gaf voldoende ruimte om op een relaxte manier met familie en vrienden te zijn. En dan zouden we met 32 weken terug vliegen, op tijd om nog te mogen vliegen en de laatste weken van de zwangerschap in alle rust thuis te zijn. Het was heerlijk om in Nederland te zijn. Tijd door te brengen met familie en vrienden. Genieten van de Hollandse dingen, zoals met de fiets op pad, lekker een fris briesje (ja, die ga je missen na jaren altijd een tropische warme wind), maar vooral genoot ik van het samen zijn met mijn familie. Natuurlijk heb ik me ook afgevraagd hoe mijn zwangerschap eruit zou zien als ik in Nederland zou wonen. Met je verstand zou je denken dat je toch liever ergens bevalt waar de medische zorg in ieder geval betrouwbaar is, goede faciliteiten voor iedereen beschikbaar zijn en je niet alles zelf hoeft uit te zoeken. Maar nog steeds zei mijn gevoel luid en duidelijk dat ik het geen moment anders zou willen. Ook dat was een fijne bevestiging, want dat had natuurlijk anders kunnen zijn als ik eenmaal in Nederland was. Wat moet er echt mee in de koffer aan baby uitzet?Altijd een dingetje voordat je weer op het vliegtuig stapt…wat neem je mee in je koffer vanuit Nederland? De eerste jaren dat ik op Bali woonde, zat de koffer vooral vol met Hollandse lekkernijen (drop, kaas, hagelslag etc.), kleding en handige (opvouwbare ) IKEA-items. Dat werd elk jaar gelukkig minder, want het was telkens een heel gedoe om onder de maximaal toegestane kilo’s te blijven. Dus van de Hollandse lekkernijen genoot ik in Nederland en voor die handige IKEA-items vond ik steeds vaker lokaal gemaakte alternatieven. Maar nu ging het iets anders… Nu ging het om spulletjes voor onze toekomstige kleine. Durfde ik dan ook zo relaxt alles op z’n beloop te laten en wel te zien of ik een lokaal alternatief kon vinden? Als je sommige babyuitzet lijstjes mag geloven, dan hadden we aan 30 koffers nog niet genoeg. Maar één criteria was duidelijk. Het moest in de koffer passen . Uiteindelijk kwam ik er achter dat mijn eigen baby-uitzetlijstje een stuk korter was dan de meeste die ik op internet vond en ik zocht de items op die echt alleen in Nederland te krijgen waren. Ik nam een goede draagzak mee, een set wasbare luiers, hydrofiele doeken, een paar setjes fijne baby kleertjes voor de newborn periode en wat zwangerschapskleding. Draagzak testen Hmmm, lekker Hollandse kibbeling Op het vliegtuig stappen…Toen was het eind juni tijd om terug naar Bali te gaan, terug naar ons thuis. De plek waar we het ouderschapsavontuur aan zouden gaan. Volledig opgeladen met heerlijke ontmoetingen en liefdevol gezelschap besefte ik weer eens extra dat mijn man en ik het avontuur echt met z’n tweetjes aan gingen. Ver weg van de bekende en liefdevolle steun van familie en vrienden. Het afscheid is altijd even slikken na zo’n intensieve tijd samen, maar nu had het weer een nieuwe lading. Namelijk op zo’n grote afstand van hen moeder worden betekende ook dat we een heleboel momenten niet zouden delen. Wel was ik ongelooflijk blij dat mijn ouders besloten hadden om rond de bevalling op Bali te zijn. Vooral dat mijn moeder erbij zou zijn in die eerste kwetsbare periode. Als er iemand was die ik vertrouwde om mij heen tijdens de kraamweken, dan was het wel mijn moeder. Zeker tijdens de zwangerschap kwam ik er steeds meer achter dat zij voor mij een heel belangrijke inspiratiebron in het moederschap. Met dit vooruitzicht viel het afscheid nemen iets minder zwaar en stapten we vol vertrouwen op het vliegtuig, terug naar Bali. Op naar de laatste weken van de zwangerschap! Dag Nederland! Hallo Bali! https://mariekenijland.com/ |
|
De Leesplank
Nederlandse les in Melbourne Voor alles is er een eerste keer, wat zijn wij trots op onze leerlingen, ouders en leerkrachten. Afgelopen zaterdag gaf De Leesplank voor het eerst in haar ruimt 20-jarig bestaan de lessen van groep 3 t/m VCE-voorbereiding op afstand. En dit blijven we doen tot dat we elkaar weer mogen zien. Tijdens deze uitdagende tijd wordt er achter de schermen hard gewerkt om de kinderen en de ouders van De Leesplank zoveel mogelijk te ondersteunen met de Nederlandse lessen thuis. Elke week worden de lessen voortgezet in hun eigen jaargroep en op eigen niveau, maar nu dus even online. Onze gekwalificeerde leerkrachten doen er alles aan om de kinderen te voorzien van uitdagende, goed onderbouwde en gezellige lessen. Daarnaast ondersteunen we met leuke tips voor thuis. Ook voor de allerkleinste leerlingen van De Leesplank (onze kleuters) bieden wij uitkomst. Zij ontvangen elke week in deze vreemde tijd een leuke, leerzame een educatief onderbouwd leerpakket via de post en digitaal. Hoe leuk is dat! Iedere week in de klas is het genieten van de interactie tussen de leerlingen onder elkaar en met de leerkracht. De vriendschappen die zijn ontstaan zijn zo bijzonder. Online was het dus best even wennen, maar leuk om te zien dat de kinderen en hun ouders zich snel aanpaste aan de nieuwe leeromgeving. Er werd druk gezwaai, gegiecheld, gecommuniceerd, gelezen en hard gewerkt met onze taal methodes die op de meeste basisscholen in Nederland ook gebruikt worden voor het lesgeven thuis en op school. “Nu je toch samen thuis zit geniet van elkaar, en de kleine dingen, besteed extra aandacht aan het samen Nederlands leren en onderhouden”. Instromen in onze klassen is het hele jaar mogelijk. Dus kom er gezellig bij in termijn 2. We zien jullie allemaal weer in termijn twee, op school of online. De Leesplank is er klaar voor! Simone Toorenburg jufsimone@outlook.com |
|
|
Postpakketjes van overzee
Door Dewi Deijle Het was een hele kluif maar met trots mag ik mijn boek presenteren! Het is bij velen van jullie vast bekend dat ik onderzoek heb verricht naar de rol van de Nederlandse overheid rondom gelegaliseerde kinderhandel in adoptie van kinderen uit Indonesië, tussen 1973 en 1984. Op toegankelijke wijze heb ik mijn onderzoek in boekvorm vastgelegd. In dit boek neem ik jullie mee in mijn persoonlijke reis die ik heb afgelegd voordat ik, in samenwerking met Stichting Mijn Roots, het ministerie van Justitie en Veiligheid in 2017 aansprakelijk stelde voor fouten in adoptieprocedures. Ik voer jullie mee in alle ontwikkelingen daarna en in mijn gedachtewereld waarin ik mijn mening betoog, verklaar, en conclusies trek. Het is een weergave van waargebeurde zaken, een keiharde realiteit (helaas), met mijn visie op rechtvaardigheid. Tot 18 november a.s. is het boek te bestellen met een vroegboekkorting! https://www.mijnwebwinkel.nl/winkel/uitgeverijbronsgreun/a-57910632/producten/postpakketjes-van-overzee/ De opbrengst van het boek is voor verdere onderzoek naar waarheidsvinding rondom adopties uit Indonesië en om ons afstammingsrecht tot gelding te laten maken. De komende dagen zal ik wat fragmenten posten om jullie warm te maken. Het boek is nu alvast via de webwinkel te bestellen via uitgeverij Brónsgreun. Eind november wordt het boek uitgeleverd. Er komt nog een boekpresentatie in Den Haag. Houd het in de gaten! Op 30 november a.s. is een bijeenkomst van stichting Mijn Roots op de Indonesische Ambassade in Den Haag. Voor diegenen die aanwezig zijn en een boek bestellen via de webshop, kunnen het boek dan ook afhalen. |
